Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, uzak diyarlarda yemyeşil ağaçlarla çevrili, kuşların cıvıldadığı, derelerin şırıl şırıl aktığı büyülü bir orman varmış. Bu orman o kadar güzelmiş ki, gökyüzünde dolaşan bulutlar bile oraya uğramadan geçmezmiş. Ormanın içinde yaşayan hayvanlar, dostluk ve sevgi içinde yaşar, birbirlerine yardım etmekten asla geri durmazlarmış.
Ormanın tam ortasında, göğe doğru uzanan ihtişamlı bir çınar ağacı varmış. Bu ağacın dalları bulutlara dokunur, kökleri ise yerin derinliklerine kadar uzanırmış. Herkes bu ağacı “Bilge Çınar” diye bilirmiş çünkü onun yapraklarının fısıltıları, ormandaki bütün canlılara yol gösterirmiş.
Bir gün, ormana yeni bir misafir gelmiş. Adı Maviş olan küçük bir tavşancık… Maviş, sevimli ama biraz ürkek bir tavşanmış. Ailesinden ayrılmış, yeni bir yuva bulmak için bu ormana gelmiş. İlk başta kimseyi tanımadığı için çok çekingen davranmış. Fakat kısa sürede, ormandaki diğer hayvanlarla tanışmış: Cesur sincap Fındık, meraklı kirpi Kıvırcık, neşeli kuş Cıvıldak ve ağırbaşlı kaplumbağa Tosbiş…
İlk Macera: Kayıp Işığın Peşinde
Bir gece, gökyüzündeki en parlak yıldızlardan biri ansızın kaybolmuş. Ormandaki hayvanlar bu duruma çok şaşırmış. Çünkü o yıldız kaybolduğunda, ormanda garip gölgeler dolaşmaya başlamış. Herkes korkmuş, ama kimse ne yapacağını bilememiş.
Bilge Çınar, derin bir sesle konuşmuş:
“Cesaretinizi toplayın küçük dostlarım. Kayıp yıldızı bulmadan ormanımızın huzuru geri gelmeyecek. Bu görevi ancak siz üstlenebilirsiniz.”
Maviş ve arkadaşları biraz korksalar da birlikte hareket etmeye karar vermişler. Çünkü dostlukla her engelin aşılabileceğini biliyorlarmış.
Yolculuk Başlıyor
Sabah erkenden yola çıkmışlar. Önlerine çıkan ilk engel, köpürerek akan geniş bir nehir olmuş. Maviş, “Ben yüzemem, şimdi ne yapacağız?” diye kaygılanmış.
O sırada Tosbiş yavaşça gülümsemiş:
“Üzülme Maviş. Benim sırtım çok sağlamdır. Hepiniz sırayla çıkın, sizi karşıya geçiririm.”
Böylece hepsi güvenle nehri geçmişler. Maviş, arkadaşlarının yardımıyla korkularını yenmeyi öğrenmiş.
Derin Mağaranın Gizemi
Yollarına devam ederken, karanlık bir mağaranın önüne gelmişler. Mağaranın girişinde, taşların arasından garip bir ışık sızıyormuş. Fındık heyecanla atılmış:
“Belki kayıp yıldız buradadır!”
Ama mağaranın içi karanlık ve biraz da ürkütücüymüş. Bu sefer de Kıvırcık öne çıkmış:
“Benim dikenlerim var, korkacak bir şey yok. Siz arkamdan gelin.”
İçeri girdiklerinde, mağaranın duvarlarında parlayan taşlar görmüşler. Meğer bunlar değerli kristallermiş. Fakat yıldız orada değilmiş. Yine de arkadaşlar birlikte çalışarak taşlardan yollarını aydınlatacak birkaç parça almışlar.
Gökyüzü Kapısı
Yolculuk uzun sürmüş. Günlerce yürümüş, farklı engelleri dostlukla aşmışlar. Sonunda, göğe açılan gizemli bir kapıya ulaşmışlar. Bu kapı yalnızca saf kalpli olanlara açılırmış.
Kapının önünde bir bilmece yazıyormuş:
“Dünyadaki en güçlü şey nedir?”
Hepsi düşünmüş. Fındık “Cesaret!” demiş, Kıvırcık “Bilgelik!” demiş, Cıvıldak “Neşe!” demiş. Ama kapı açılmamış.
Sonunda Maviş fısıldamış:
“Bence en güçlü şey sevgidir. Çünkü sevgi olmasa cesaret de, bilgelik de, neşe de olmaz.”
O anda kapı ışıl ışıl açılmış. Hep birlikte içeri girdiklerinde, gökyüzünde kaybolan yıldızı bulmuşlar.
Zafer ve Dönüş
Yıldız onlara gülümseyerek teşekkür etmiş:
“Beni kurtardığınız için minnettarım. Artık gökyüzünde yeniden parlayacağım ve ormanınıza huzur getireceğim.”
Yıldız yerine dönmüş, gökyüzü tekrar aydınlanmış. Orman yeniden neşeyle dolmuş.
Maviş ve arkadaşları kahraman olarak geri dönmüşler. Bilge Çınar yapraklarını sallayarak şöyle demiş:
“En büyük güç sevgidir. Siz bunu dostluğunuzla kanıtladınız.”
O günden sonra Maviş, ormanda yalnız olmadığını anlamış. Arkadaşlarıyla birlikte her yeni maceraya hazır hale gelmiş.