Bir zamanlar, Uykulu Ormanı’nın derinliklerinde yaşayan minik bir tavşan vardı. Adı Pufidik’ti. Pufidik, tüm gün ormanda zıplar, çiçek koklar ve arkadaşlarıyla oyun oynardı. Ama onun en sevdiği şey, geceleri gökyüzüne bakıp parlak Ay’ı izlemekti. Ancak bir gece, gökyüzüne baktığında Ay yerinde yoktu! 🌌 “Ay kaybolmuş!” dedi Pufidik, gözleri kocaman olmuştu. Herkes uyuyordu ama Pufidik endişeliydi….
Bir zamanlar, gökyüzünün en yüksek noktasında yalnızca geceleri ortaya çıkan gizemli bir şehir varmış. Bu şehre sadece çocukların rüyalarıyla ulaşılabilirmiş ve adı da Yıldız Tozu Şehriymiş. Bu şehir, gece olunca parlayan yıldızlardan yapılmış evlerle, gümüşten sokaklarla ve gökyüzünde yüzen gondollarla doluymuş. Bir gece, küçük bir çocuk olan Mira, uyumadan önce pencereye bakarken bir yıldız kaydığını…
Bir zamanlar, insanların uğramaya çekindiği, gizemli ama büyülü bir orman varmış. Bu ormanın adı Fısıldayan Ağaçlar Ormanıymış. Çünkü burada yaşayan ağaçlar, rüzgâr estiğinde sadece yapraklarını hışırdatmakla kalmaz, aynı zamanda fısıltılarla konuşurlarmış. Küçük bir köyde yaşayan Lina, meraklı ve cesur bir kızmış. Herkes ormana gitmekten korkarken, Lina geceleri penceresinden gelen ağaç fısıltılarını duyuyormuş. Bir gece, fısıltı…