Bir zamanlar, Uykulu Ormanı’nın derinliklerinde yaşayan minik bir tavşan vardı. Adı Pufidik’ti. Pufidik, tüm gün ormanda zıplar, çiçek koklar ve arkadaşlarıyla oyun oynardı. Ama onun en sevdiği şey, geceleri gökyüzüne bakıp parlak Ay’ı izlemekti.
Ancak bir gece, gökyüzüne baktığında Ay yerinde yoktu!
🌌 “Ay kaybolmuş!” dedi Pufidik, gözleri kocaman olmuştu.
Herkes uyuyordu ama Pufidik endişeliydi. Ay olmazsa geceler çok karanlık olurdu. O an karar verdi: “Ne olursa olsun, Ay’ı bulacağım!”
Yatağını topladı, yanına sevdiği havucunu aldı ve sessizce ormandan ayrıldı.
🦉 Bilge Baykuş’un Tahmini
Pufidik, ormanın en yaşlısı olan Bilge Baykuş’a gitti. Baykuş gözlüklerini düzeltti ve şöyle dedi:
“Ay, her 100 yılda bir saklanır. Sadece cesur bir kalp onu yeniden bulabilir.”
Pufidik şaşkındı. Ama korkmuyordu. O, cesur bir kalbe sahipti.
Baykuş ona eski bir harita verdi. Haritada, “Gölgeler Vadisi”, “Gümüş Dağları” ve “Sessiz Göl” işaretliydi.
“Ay’ı bulmak için bu üç yeri geçmen gerek,” dedi Baykuş.
🌫️ Gölgeler Vadisi’nde Korku
İlk durak Gölgeler Vadisi’ydi. Her yer karanlıktı. Ağaçlar dev gibi görünüyordu. Ama Pufidik içinden tekrar etti:
“Karanlık geçicidir, cesaret kalıcıdır.”
Bir anda bir ses duydu! “Kiiim ooo?”
Ama bu sadece Kirpi Tırtık’tı. “Ben de Ay’ı arıyorum,” dedi. Ve Pufidik’e katıldı.
❄️ Gümüş Dağları’nda Zorluk
İkili, soğuk ve rüzgârlı dağlara tırmandı. Ay ışığı olmadığından yollar buz gibiydi. Tırtık kaydı ama Pufidik onu kuyruğundan tuttu!
“Dostluk, karanlıkta yol gösterir,” dedi Pufidik.
Dağın zirvesinde eski bir taş yazıt buldular. Üzerinde şu yazıyordu:
“Sessiz olanlar, Ay’ın dilini duyar.”
💧 Sessiz Göl’de Sır Açılıyor
Göl kıpırtısızdı. Ne kuş sesi vardı ne rüzgâr. Sessizlik korkutucuydu. Ama Pufidik ve Tırtık oturup beklemeye karar verdi. Sessizce gökyüzünü izlediler.
Derken… gölün ortasında ışık parladı! Bir Ay parçası gölden yükseldi. Ay’ın ruhu konuştu:
“Karanlık geldiğinde kimse beni aramadı. Ama siz geldiniz, cesur ve iyi kalpli dostlar…”
Ay ışığı yavaşça gökyüzüne geri yükseldi. Tüm orman yeniden aydınlandı.
🌟 Ormanın Kahramanları
Ertesi sabah herkes şaşkındı. Ay yeniden gökyüzündeydi!
Pufidik ve Tırtık ormana döndüğünde büyük bir kutlama vardı. Bilge Baykuş, Pufidik’in kulağına eğildi ve şöyle dedi:
“Bazen en büyük ışık, en küçük yürekten doğar.”
Pufidik artık sadece minik bir tavşan değil, Ay Işığını Geri Getiren Kahramandı.